Mijn eerste wedstrijden als eerstejaars belofte zijn inmiddels achter de rug. Vooraf een erg onzeker gevoel. Hoe hard gaan ze rijden? Hoe ga ik de langere afstanden verteren? Ga ik mijzelf staande houden in het geweld van deze wedstrijden?

Al na de eerste wedstrijd kon ik mijzelf flink geruststellen. De ster van Zwolle was de openingswedstrijd van het seizoen, en deze finishte ik in het peloton op een 71e plaats. Voor de ploeg geen goede wedstrijd aangezien we de beslissende kopgroep misten, maar de manier waarop ik in de harde finale nog mee kon doen gaf mij veel vertrouwen voor de komende wedstrijden.

De dorpenomloop van Rucphen was mijn 2e wedstrijd. Wederom vraagtekens aangezien dit mijn eerste UCI 1.2 wedstrijd was. Een niveautje hoger dan de vorige. Aan de start van deze wedstrijd ook een aantal profploegen zoals: Roompot-oranje peloton en Wanty-Groupe Gobert. Ploegen die ook starten in wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Bedoeling voor mij was om deze wedstrijd zo aanvallend mogelijk te rijden en zo sterker te worden. Dit ging beter dan verwacht, en uiteindelijk wist ik na een zware wedstrijd in het uitgedunde peloton op een 34e plaats te finishen

De week erop stond de Ronde van Groningen op het programma. De kou en een strakke wind zorgde voor een nerveuze openingsfase. Na een kilometer of 40, brak het peloton in verschillende stukken. Samen met 2 andere ploeggenootjes zat ik in de eerste groep van een man of 20. Na 100 kilometer sloten de 2e en 3e groep weer aan, en zo ontstond er weer een peloton. Vervolgens sprong er een groepje weg met hierbij een ploegmaatje. Zij streden uiteindelijk voor de winst. Ikzelf finishte op een 22e plek.

2 weken na de Ronde van Groningen startte ik in mijn eerste profkoers. De Volta Limburg Classic. Een zware UCI 1.1 wedstrijd over de Limburgse heuvels met ploegen als BMC en Lotto-Jumbo aan de start. Doel was om zo lang mogelijk te volgen in deze wedstrijd. Helaas gooide een valpartij na 120km roet in het eten, en was mijn wedstrijd gedaan. Ondanks dat toch een hele mooie ervaring en een goed gevoel aan de wedstrijd overgehouden.

Na de Volta Limburg Classic stond de Ronde van Lexmond op het programma. Een thuiswedstrijd, en dus een wedstrijd waar ik erg goed wou rijden. In de voorbereidende week kon ik niet zoveel trainen omdat ik nog vrij veel last had van mijn valpartij, maar ondanks dat stond ik gemotiveerd aan de start.

Na een ronde of 10 wisten we met een groepje van 7 weg te raken, en dit bleek de beslissende kopgroep. Helaas werden de klachten in mijn lies, die na aanleiding van de valpartij in de Volta waren ontstaan erger. Uiteindelijk nam ik de beslissing om de wedstrijd te staken met het oog op de rest van het seizoen. Erg balen, maar het bleek de juiste beslissing aangezien er een flinke verrekking in een spier zat.

Na een weekje rustig aan, en wat bezoekjes aan de fysio is alles nu weer in orde. De trainingen zijn weer opgepakt en het juiste gevoel is weer terug. Volgende wedstrijd is de Ton Dolmans trofee in Stein!