Van 29 t/m 31 juli reed ik een 3 daagse wedstrijd in Frankrijk genaamd Kreiz Breizh Elites. Een UCI 2.2 meerdaagse met een zeer sterk deelnemersveld van continentale ploegen en Franse clubteams. Dit was de eerste wedstrijd weer na mijn rustperiode en dus was het even kijken hoe we ervoor stonden.

Deze etappekoers begon op zaterdag met een rit van bijna 200 kilometer. Het parcours was vrij heuvelachting en dus was het continu klimmetje op, -klimmetje af, -vlak etc. De opdracht voor ons was om aanvallend te koersen, en dus vlogen we er vanaf het begin af aan meteen in. Na een uur of 2 reed er een kopgroep van 3 weg. 

Daarachter kon mijn ploeggenoot Jason van Dalen zich losmaken van het peloton en zwom enige tijd met een andere renner tussen het peloton en de kopgroep in. Na een tijdje kwam er controle in het peloton en dus werden zij weer ingerekend. Na een kilometer of 165 kwamen we op de plaatselijke ronden en moesten wij er nog 3 van zo’n 10km afleggen. In de laatste van deze 3 ronden werd de kopgroep ingelopen. Jan Willem probeerde nog een massasprint te ontlopen met een late uitval, maar zijn poging strandde helaas op 500 meter van de finish. Dennis Bakker was onze beste man op een nette 6e plaats. Ikzelf kon een valpartij in de laatste kilometer nog net ontwijken en finishte in het peloton op een 53e plaats.

De tweede dag bestond uit een ochtendetappe en een middagetappe. De ochtendetappe was 83 kilometer lang, en eindigde op een pittige lokale omloop die wij 3 keer moesten rijden. Ike Groen was 2 keer vertegenwoordig in een goede vlucht, waaruit de uiteindelijke winnaar wegreed. Zelf werd hij in de laatste plaatselijke ronde op 1 van de klimmetjes ingerekend. Dennis Bakker was na goed voorbereidend werk van Jan Willem wederom de beste Delta man. Dit maal op een mooie 3e plaats. Jason finishte daarachter op een 7e plaats. Ik finishte wederom in het peloton.

De middagetappe was er één om niet snel te vergeten. Een ongekend zwaar rondje met 2 hele pittige klimmen die we 10 keer moesten af leggen. Het werd een ware slijtageslag waarin ik het peloton op 1,5 ronden van het einde moest laten gaan. Toen kreeg ik de opdracht om rustig de wedstrijd uit te rijden met het oog op de laatste etappe. Jason eindige nog 12e deze etappe.

De laatste etappe had een lengte van 151 kilometer en eindige wederom op een loodzwaar plaatselijk rondje. Het plan was om met zijn allen volle bak koers te maken en zo eventueel nog met iemand een goed klassement te rijden, dan wel niet een etappezege te pakken. Alles of niets dus. Deze manier van koersen vergt veel energie, en ik moest dan ook na 120 kilometer de strijd vermoeid staken. De andere jongens deden nog hun best, maar een mooi resultaat zat er de laatste dag helaas niet meer in.

3 hele zware dagen met een aantal mooie resultaten. Al het afzien gaat er hopelijk voor zorgen dat we de komende koersen weer sterker voor de dag komen en van voren mee kunnen doen!